Aloes. Zbieram przepisy i informacje. Wyciąłem z http://www.kafeteria.pl/ziu/obiekt.php?id_t=125
A teraz rzeczywiście coś z życia:(może przyda się w okresie infekcji
jesiennych ). Kiedyś często, a przynajmniej dwa razy do roku zapadałem na wiosnę
,a potem na jesień na anginę. Zdarzyło mi się to również, na kontrakcie za
granicą (za Uralem).Mimo intensywnego leczenia antybiotykami ( w tym również
amerykańskimi) , lekarz poradził mi bym wyjechał do Polski i tam poddał się
wycięcia migdałków. Muszę dodać , że język już miałem popielaty od nadmiaru
antybiotyków. Poddałem się zadziwiającej i skutecznej kuracji.
Otóż wyleczyła mnie pewna Baszkirka. Jak to zrobiła?
Usiadłem na fotelu , a ona przełamała liść ALEOSU i wycisnęła na talerzyk sok z
niego. nabrała go potem do zakraplacza (parę kropel) i wlała najpierw do jednej
dziurki nosa, a potem do drugiej. Poczułem , że rozlewa mi się po gardle
gorzkawym
smakiem. Potem wypłukałem gradło szklanką wody z rozcieńczoną gencjaną (można
też rozcieńczonym roztworem soli ponoć). Przez dwa dni trzy razy dziennie i do
dzisiaj - a minęło już 14 lat, nie wiem co znaczy ból gardła.
Ale nie jest zalecana ta metoda dla kobiet w ciąży , lub uczulonych na aloes.
Podam jeszcze przepis z aleosu dla dzieci na m i ó d a l e o s o w y :
Liście aleosu obciąć z kolcy, potem zmiażdżyć, i na każde 100g miazgi dodać
200g. miodu, po czym powoli ogrzewać do wrzenia, odstawić do następnego dnia,
ponownie ogrzać do wrzenia, przecedzić przez gęste sito do słoika i przechowywać
w lodówce . Przyjmować rano na czczo, oraz na godzinę przed obiadem jako środek
pobudzający m.inn apetyt, przeciwnieżytowy.
No jest jeszcze przepis na tzw. w i n o a l e o s o w e:
Obrywa się kilka liści aleosu ("ogolonych" ), myje się, potem osusza. Wkłda się
do lodówkina 7 - 10 dni, bierze się 50g liści, , kroi się liście na kilku
centymetrowe paski, mieli się w maszynce. Potem do tej miazgi dodaje się 1/2
litra czerwonego wina gronowego , miesza się - dolewa się miodu i po starannym
wymieszaniu pozostawia się w zamkniętym naczyniu i w ciemności na 3- 5 dni.
Liście można także zmiksować. Otrzymane wino przecedzić przez sito i rozlać do
buteleczek
i wstawić do lodówki. Można też dodać trochę spirytusu - będzie trwałe.
Stosuje się przy wielu schorzeniach, zwłaszcza przy wrzodach żoładka i
dwunastnicy oraz owrzodzeniach jelita grubego.. Okres przyjmowania tak
sporządzenia leku = 2 do trzech miesięcy., po czym przerwa 1- do dwóch tygodni,
i następnie cykl powtórzyć. Działa ogólnie wzmacniająco. ( Trzy razy dziennie po
1 łyżeczce od herbaty )
W/w przepis podał Aleksander Ożarowski - prof. Wydziału Farmaceutycznego
Uniwersytetu Łódzkiego.
Acha: ALEOS powinien być co najmniej trzyletni i nioe powinien być podlewany
w tym czasie przez ok 10 dni.`
Potem podam (chyba , że już znacie?) przepis na miksturę ( prostą) na odtrucie
organizmu wg . przepisu Bioterapeuty J. Słoneckiego. Dobra zwłaszcza, po
kuracjach antybiotykowych , ale sama mikstura ma za zadanie przede wszystkim
odtruwanie organizmu od toksyn, oczyszcza organizm ze złogów, reguluje pracę
przewodu pokarmowego. Jak już wcześniej wspomniałem, aloes świetnie goi nadzerki
w przewodzie pokarmowym.
Pozdrawiam
Ard_ryż
----------------- Ze strony http://www.akupresura.akcjasos.pl/rosliny_egzotyczne.html
Aloes drzewiasty
Należy do licznej rodziny liliowatych i pochodzi z kontynentu afrykańskiego i
Madagaskaru. Ta wieloletnie i niezwykle dekoracyjna roślina jest bardzo odporna
na brak wody, którą może gromadzić w swych mięsistych liściach.
Aloes jest bardzo cenną rośliną leczniczą, zawiera witaminy A, C, B1, B2, PP,
B12 oraz pewne ilości biopierwiastków jak: potas, wapń, magnez, sód, fosfor,
cynk, siarkę i żelazo oraz śladowe ilości krzemu, manganu, niklu, boru, glinu,
litu, chromu, miedzi, molibdenu i baru. Ważnym składnikiem miąższu aloesowego są
enzymy oraz jedno, dwu i wielocukry lub ich pochodne, np. glukoproteiny.
Aloes posiada, między innymi, właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze,
wirusobójcze oraz przeciwbólowe. Znieczula i przeciwdziała świądowi, leczy
egzemy, regeneruje błony śluzowe i skórę, skraca okres krwawienia, hamuje rozwój
niektórych nowotworów, zwalcza gorączkę i likwiduje zaparcia. Jest środkiem
przeciwzapalnym, rozszerza naczynia włosowate i oczyszcza krew. Pobudza przyrost
komórkowy, "trawi" martwe tkanki, nawilża suchą skórę wnikając w jej głębsze
warstwy. Lecz przede wszystkim ma działanie immunostymulujące, czyli pobudzające
i regulujące mechanizmy obronne organizmu człowieka. Obecnie wiadomo już, że
aloes należy do roślin o wybitnym działaniu hipoglikemicznym, tzn. obniżającym
poziom cukru we krwi, zarówno przy stosowaniu zewnętrznym jak i wewnętrznym -
podawany codziennie w niewielkich dawkach. Sok z liści stosowany jest do
produkcji preparatów o działaniu immunostymulującym. Sok z liści aloesu wykazuje
także działanie hamujące wydzielanie kwasu solnego i pepsyny, co sprawia, że
wchodzi w skład preparatów ziołowych stosowanych przy leczeniu niektórych chorób
żołądka i dwunastnicy.
Najwięcej składników leczniczych zawierają liście po dwóch, trzech latach
wegetacji.
Podlewanie roślin należy przerwać na około 6 - 8 dni przed zbiorem w celu
zwiększenia zawartości związków o działaniu immunostymulującym.
W domowych warunkach można używać wyciśniętego soku z aloesu do leczenia trudno
gojących się ran i oparzeń, można go też przyjmować doustnie jako środek
biostymulujący, pobudzający mechanizmy obronne organizmu.
W warunkach domowych można przygotować nalewkę aloesową.
Przed ścięciem rośliny nie należy jej podlewać przez około dwa tygodnie, po tym
oczyścić liście mokrą watą i ścięte liście położyć na 5 dni w ciemnym i chłodnym
miejscu.
500g liści zemleć w maszynce do mięsa i dodać 500g miodu w stanie płynnym,
podgrzanym do temperatury 50-60 stopni oraz 1 butelkę czerwonego wina.
Mieszaninę rozlać do butelek z ciemnego szkła i pozostawić na 5 dni w chłodnym
miejscu. Po tym okresie nalewka jest gotowa do użycia. Stosować należy 3x
dziennie po łyżeczce przez 2-3 tygodnie.
Przepis na zaparcia wg ks. Kneippa:
1 liść aloesu
1 łyżeczka kwiatu bzu czarnego
1 łyżeczka kozieradki
1 łyżeczka kopru włoskiego
Składniki zalać 2 szklankami wrzątku, pić w ciągu 2 dni po 1 szklance.
Wypróżnienie następuje po 12-30 godzinach.
Opis Aloesu i receptury http://www.geocities.com/Eureka/Vault/7768/l5.html
Ze strony http://klapuch.komrel.net/index.php?nr=l0&str=l01 wycięte :
WINO ALOESOWE
Odmładza, dodaje siły, pomaga osiągnąć zdrowie i dobre samopoczucie, pomaga
przy: wrzodach żołądka, dwunastnicy, skurczach mięśni, nerwobólach, bólach
reumatycznych, dychawicy oskrzelowej.
Aloes musi być co najmniej 5 letni, musi mieć silne, rozrośnięte i jędrne
liście. Przed ścięciem nie należy go podlewać przez 10 dni. Liście przetrzeć
wilgotną szmatką i ściąć. Ścięte liście zawinąć w biały papier tak, aby
dochodziło do nich powietrze i umieścić na 3 (inne źródło: 5) dni w ciemnym,
chłodnym i suchym miejscu. Z liści wycisnąć sok (inne źródła mówią o
przemieleniu w maszynce do mięsa lub w sokowirówce, ale doradzałbym ostrożny
kontakt z metalem). Sok przelać do szklanego naczynia i wlać tyle samo
wytrawnego wina i miodu ile objętościowo było soku. Odstawić na 12 dni w ciemne
miejsce. Potem wymieszać, przelać do butelek i dobrze zamknąć.
Inne źródła podają: do soku dołożyć objętościowo taką samą ilość miodu ile
zajmuje sok i wszystko zalać czerwonym węgierskim winem w takiej ilości ile
zajmuje objętościowo sok z miodem. Lekko wymieszać i zostawić przykryte, nie
zamknięte na 12 dni w ciemnym miejscu.
Dawkowanie:
pierwszy tydzień: 3 razy dziennie po łyżeczce
drugi tydzień: 3 razy dziennie po łyżce
pierwszy tydzień: 3 razy dziennie po kieliszku (35 gram)
Dawkowanie (inne źródło):
pierwszy tydzień: 3 razy dziennie po jednej łyżeczce
kolejne 3-4 tygodnie: 1 raz dziennie po 1 łyżeczce
kolejne 3-4 tygodnie: 3 razy dziennie po jednej łyżeczce
Okres kuracji 2-3 miesiące. Picie godzinę przed posiłkiem.
Wino aloesowe
Wybierz trzyletnią roślinę, nie podlewaj jej przez trzy dni. Potem zetnij liście
i przechowuj przez 5 dni w ciemnym miejscu, najlepiej w lodówce. Następnie usuń
kolce, pokrój liście na kawałki i zmiel w maszynce. Do miazgi dodaj 1/2 litra
czerwonego wina gronowego, 50 g miodu i po starannym wymieszaniu pozostaw w
zamkniętym naczyniu w ciemności na kolejne 5 dni. Wino przefiltruj i zlej do
butelek, trzymaj w lodówce.
W pierwszym tygodniu pij 3 razy dziennie po łyżeczce, zawsze na godzinę przed
jedzeniem. W następnych 3–4 tygodniach zażywaj 3 razy dziennie po łyżce
stołowej, a w dalszych 3–4 tygodniach znowu 3 razy dziennie po łyżeczce, także
godzinę przed jedzeniem i tak przez 2–3 miesiące. Po dwutygodniowej przerwie
cykl należy powtórzyć.
Nie wolno aloesu stosować w czasie ciąży, w razie wysokiego ciśnienia i dużej
kruchości naczyń. Dłuższe stosowanie aloesu może czasem powodować zaburzenia
gospodarki sodu i potasu w organizmie.
Ze strony http://www.qdnet.pl/unas/nr12A/kolor.htm
Aloes drzewiasty (aloe aborescens)
Należy do rodziny liliowatych i pochodzi z Afryki, a w naszych warunkach można
go hodować tylko w domu, z możliwością wystawiania na tarasy, balkony czy do
ogródków, w miesiącach letnich. Jest to roślina wieloletnia, bardzo łatwa w
uprawie; o grubych mięsistych liściach pokrytych na brzegach krótkimi kolcami.
Wierzchołek tej rośliny ma formę rozety, z której w sprzyjających warunkach
wyrasta kwiatostan umieszczony na długiej łodydze. Jest on sukulentem, co
oznacza, że może długo wytrzymywać bez podlewania, posiada bowiem zdolność
magazynowania wody w mięsistym wnętrzu liści zawierających specjalną tkankę
wodną, tak zwany miękisz wodny. W aloesie jest to galaretowata masa o gorzkim
smaku. Najlepszym miejscem dla hodowli aloesu jest wschodnie lub zachodnie okno,
bowiem zbyt ostre słońce może spowodować czerwienienie liści, a tym samym
oszpecenie rośliny. Należy też, z przyczyn podanych wyżej, wystrzegać się
nadmiernego jej podlewania. Rozmnażanie go jest bardzo proste poprzez
ukorzenianie odrostów, względnie szczytów starych roślin. Po bezpośrednim
wsadzeniu ich do ziemi ukorzeniają się w przeciągu kilku tygodni.
Poza niewątpliwym charakterem dekoracyjnym aloes, a właściwie jego sok, ma
jeszcze duże znaczenie lecznicze. Jest bogaty w enzymy i witaminy. Świeży sok
stosować można do leczenia ran i oparzeń. Można też na zranione miejsca
przykładać przekrojone wzdłuż liście. Sok lub zmiażdżone liście mogą zażywać
ludzie cierpiący na chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy, jak również przy
owrzodzeniu odbytnicy i zapaleniu błony śluzowej żołądka oraz jelit. Aloes
przydatny ponadto jest w okulistyce (zapalenie spojówek), dermatologii (np.
oparzenia i odmrożenia), stomatologii, laryngologii i innych. Jest również
skutecznym środkiem biostymulującym. W żadnym jednak wypadku nie można stosować
doustnej kuracji aleosowej przy niedomaganiu serca, nadciśnieniu tętniczym,
nieżycie żołądka, chorobach nerek i podczas ciąży.
A oto jeden z przepisów na wzmacniające wino z aloesu:
Drobno pokrojone, lub rozdrobnione w mikserze liście należy zasypać cukrem, a
gdy wypuszczą sok dodać do nich równe objętości miodu oraz czerwonego
(wytrawnego) wina i odstawić na sześć tygodni. Tak uzyskane wino, po zlaniu do
ciemnej butelki, przechowywać w ciemnym i chłodnym pomieszczeniu. Kurację
rozpoczynamy od jednej łyżeczki od herbaty i stopniowo zwiększamy dawkę do 1
łyżki 2-3 razy dziennie na pół godziny przed jedzeniem. Stosujemy je przez
miesiąc, a następnie po dwu miesiącach przerwy kurację powtarzamy.
Ze strony http://www.ziola.parapsycholog.com.pl/ziolo_a.htm :
Aloes uzbrojony
( Aloe ferox )
Wiadomości ogólne
Jest wiele odmian tej rośliny, ale żadna z nich nie występuje w stanie
naturalnym w naszym kraju. Ojczyzną aloesu jest Afryka Południowa, Madagaskar,
ale jest uprawiany także w Ameryce Południowej, na Antylach, na Półwyspie
Arabskim i w Indiach.
W Polsce jest hodowany jako roślina szklarniowa lub doniczkowa (Aloe arborescens)
— aloes drzewiasty. Ta wiecznie zielona roślina ma na brzegach mięsistych liści
drobne kolce. Bardzo rzadko zakwita w czasie uprawy w doniczce. Kwiaty ma
czerwonopomarańczowe, osadzone na kłosowatym pędzie. Od czasów starożytnych
przypisywano aloesowi właściwości równe niemal korzeniom żeń-szenia. Przypuszcza
się, że aloes ma właściwości przeciwnowotworowe, których wprawdzie dotychczas
badania nie potwierdziły, ale wykryto wiele substancji o właściwościach
leczniczych.
Surowce lecznicze
W leczeniu wykorzystywane są liście aloesu, który możemy wyhodować sami lub
alona — zestalony sok uzyskiwany z liści aloesu przysyłany z miejsc uprawy do
Europy. Sok ten jest surowcem do produkcji wielu leków.
Substancje lecznicze
Liście aloesu zawierają antrazwiązki, z których głównym jest aloina,
mikroelementy a przede wszystkim żelazo, mangan, cynk, miedź, bór, molibden oraz
magnez. Ponadto substancje śluzowe, żywice, substancje gorzkie oraz tzw.
biogenne stymulatory, które są prawdopodobnie związkami metali z witaminami i
kwasami organicznymi.
Działanie: przeczyszczające, żółciopędne, wzmacniające, poprawiające przemianę
materii i dermatologiczne.
Antrazwiązki zawarte w aloesie sprawiają, że wyciągi z tej rośliny są bardzo
skutecznymi, łagodnymi preparatami przeczyszczającymi, działającymi po 12-14
godzinach od spożycia. Czynne związki zawarte w aloesie pobudzają wydzielanie
soku żołądkowego i żółci, ułatwiają trawienie. Aloes ma działanie
bakteriobójcze, zapobiega więc nadmiernej fermentacji w jelitach. Jest polecany
dla ludzi cierpiących na zaburzenia pracy przewodu pokarmowego. Korzystnie
wpływa na skórę, może być polecany w oparzeniach skóry po naświetlaniach
rentgenowskich.
Homeopatia zaleca aloes jako lek w chorobach alergicznych. Okłady z aloesu
polecane są na trudno gojące się rany. W chorobach oczu takich, jak stany
zapalne i zwyrodnienia rogówki i siatkówki oraz zanik nerwów wzrokowych także
pomocnym może być aloes. W stomatologii aloes stosujemy w leczeniu chorób
przyzębia i zapaleniach śluzówek jamy ustnej. Aloes może być korzystny w
leczeniu zapaleń zatok obocznych nosa, a także w nerwobólach, odmrożeniach i
owrzodzeniach.
Prace W. Piłatowa nad biogennymi stymulatorami zawartymi w aloesie wykazały, że
są one dobrze rozpuszczalne w wodzie i nie ulegają zniszczeniu przez sok
żołądkowy, ponadto dobrze są wchłaniane w przewodzie pokarmowym Prace W.
Piłatowa nad biogennymi stymulatorami zawartymi w aloesie wykazały, że są one
dobrze rozpuszczalne w wodzie i nie ulegają zniszczeniu przez sok żołądkowy,
ponadto dobrze są wchłaniane w przewodzie pokarmowym.
Ze strony http://kobieta.gazeta.pl/poradnik_domowy/1,48634,2378139.html
. Aloes goi rany i oparzenia
Sok i miąższ liści tej popularnej rośliny doniczkowej jest przez entuzjastów
uznawany za prawdziwe panaceum. Znane są jego właściwości przyspieszania gojenia
ran, oparzeń, odmrożeń. Substancje biologicznie czynne zawarte w aloesie mają
właściwości bakterio- i grzybobójcze oraz stymulują komórki skóry do
regeneracji. Aloes ma także inne zasługi - wspomaga pracę przewodu pokarmowego,
wzmacnia odporność, prawdopodobnie pomaga nawet chronić się przed nowotworami.
Dla zdrowia można popijać np. wino aloesowe (pół litra czerwonego wina, 50 dag
pokrojonych, zmiażdżonych liści aloesu bez kolców, 50 dag miodu, sok z cytryny -
zmieszać, odstawić w ciemne miejsce na trzy-pięć dni. Po przecedzeniu pić 1
łyżkę dziennie).
Ze strony
http://www2.pwsz.krosno.pl/~henroz/fitoterapia2.htm Aloes drzewiasty - Aloe
arborescens (Mill.)
Aloes zmienny - Aloe eru (Berger)
Aloes pstry - Aloe variegata (L.)
Aloes afrykański - Aloe africana (Mill.)
Aloes uzbrojony - Aloe ferox (L.)
Aloes zwyczajny - Aloe vera (L.)
Rodzina - Liliaceae
Opis botaniczny
1. Aloes drzewiasty - roślina wieloletnia dorastająca do 5 m wys.; łodygi proste
i mięsiste, dołem drewniejące i łuszczące się; liście wąskie, grube,
szarozielone, opatrzone na brzegach kolcami; kwiaty drobne, czerwone, osadzone
na długich szypułach, występujące zimą i na przedwiośniu; okwiat
dzwonkowo-rurkowaty, dołem zrośnięty; pręcików 6; słupek 1; owoc - torebka.
Pochodzi z Afryki Południowej. Często uprawiany w doniczkach.
2. Aloes zmienny - roślina podobna do poprzedniej, pochodząca z południowej
Afryki; liście jasnozielone, pokryte białymi plamkami i wyposażone w kolce o
czerwonym zakończeniu; kwiaty rurkowate, żółte lub pomarańczowe.
3. Aloes pstry - roślina długoletnia o krótkiej łodydze, gęsto porośniętej
liśćmi; liście ciemnozielone, w poprzeczne białe paski, na brzegach wyposażone w
twarde, różnokształtne wyrostki; kwiaty czerwone.
Surowiec
Wykorzystuje się całe świeże rośliny lub ich liście. Z roślin uzyskuje się sok,
który poddaje się zagęszczeniu poprzez ogrzewanie (odparowanie wody). Stężony i
zagęszczony sok aloesów nosi nazwę alony. Całkowicie wysuszona alona ma postać
proszku o specyficznym zapachu i gorzkim smaku; łatwo rozpuszczalnym w wodzie,
glicerynie, alkoholu etylowym i w kwasie octowym. Stosowana jest w recepturze do
sporządzania pigułek przeczyszczających oraz nalewki aloesowej - Tinctura Aloe.
Skład chemiczny
Tkanka miękiszowa aloesów zawiera liczne sole mineralne (np. miedź, żelazo,
kobalt, molibden, wapń, krzem), kwasy organiczne, witaminy, glikozydy (aloiny),
związki antronowe (np. aleozyna, homonataloina), żywice (ok. 10%) oraz garbniki
i enzymy.
Działanie
Alona drażni śluzówkę jelita grubego wywołując jego przekrwienie, wzmaga ruchy
robaczkowe jelita - powodując po 8-9 godzinach przeczyszczenie; zwiększa
wydzielanie soku żołądkowego, trzustkowego, jelitowego i żółci; odruchowo
powoduje przekrwienie macicy i narządów pobliskich. Wodne i alkoholowe wyciągi
ze świeżego aloesu oraz naturalny nie zagęszczony sok działają stymulujące na
granulopoezę (dojrzewanie granulocytów), ogólnie wzmacniająco (tonizująco),
zwiększają liczbę limfocytów B nasilając odpowiedź humoralną (wzmagają siły
odpornościowe organizmu na choroby), przyśpieszają ziarninowanie i gojenie się
ran, bardzo korzystnie wpływają na narząd wzroku. Ponadto syrop aloesowy w
połączeniu z preparatami żelaza i zespołem witamin staje się doskonałym środkiem
zwiększającym liczbę krwinek czerwonych i stężenie hemoglobiny we krwi.
Wskazania
Alona: zaparcia, atonia jelit.
Pozostałe przetwory aloesowe: wszelkie choroby skórne (np. przewlekła łuszczyca,
trądziki), zmniejszona odporność organizmu na zakażenia bakteryjne i wirusowe,
ogólne osłabienie i złe samopoczucie, brak apetytu i słabe trawienie, wadliwa
przemiana materii, schorzenia narządu wzroku, zapalenie przydatków,
niedokrwistość, schorzenia włosów, uszkodzenia skóry i błon śluzowych trudno
gojące się, dychawica oskrzelowa, choroby zakaźne.
Przeciwwskazania dla alony: stany zapalne nerek i dróg moczowych, ciąża,
menstruacja, stany zapalne układu pokarmowego (ślepej kiszki!).
Preparaty, dawkowanie i stosowanie:
- Alona - do 50 mg jako goryczka żołądkowa; w dawkach 100-300 mg - jako środek
czyszczący (jednorazowo);
- Tinctura Aloe z alony - jako goryczka - 5 kropli 3 razy dz.;
- Tinctura Aloe ze świeżej rośliny lub samych liści - 3 razy dz. po 5 ml w 50 ml
wody oraz zewnętrznie do przemywań i pędzlowań schorzałych miejsc w postaci
nierozcieńczonej; roztwór (15 ml + 100 ml wody) - do 1-2 godzinnych okładów oraz
płukanek (jamy ustnej, gardła, uszu);
- Aqua Aloe (woda aloesowa: 3-4 liście aloesu pogniecone zalać 400 ml wrzącej
wody; parzyć 30 minut; przecedzić) -doustnie - 50 ml co 8 godzin; do okładów na
oczy i przemywań przy stanach zapalnych i ropnych, łzawieniu i świądzie (15
minutowych zmienianych co 5 minut) oraz do okładów na skórę; jako płukanka jamy
ustnej, gardła, narządów płciowych, uszu; do lewatyw przy zakażeniach i stanach
zapalnych jelita grubego i odbytu (150 ml doodbytniczo);
- Sirupus Aloe - 4 razy dz. po 15 ml;
- Vinum Aloe - 4 razy dz. po 5 ml (lub 3 razy dz. po 15 ml);
- Succus Aloe (sok aloesowy) - 4 razy dz. po 10 ml;
- Mel Aloe - 3-4 razy dz. po 1 łyżce;
- Maceratio Aloe (proporcja surowca do wody jak przy Aqua Aloe) 50 ml co 8
godzin, do płukanek, przemywań i okładów.
- Biostymina (Phytopharm) i Extractum Aloe (Medexport) - amp.1 ml (10 szt.) -
domięśniowo 1 amp. co drugi dzień (kuracja -20-30 wstrzyknięć i powtórka po 3
miesiącach przerwy); dzieci ważące 20-35 kg - 0,5 ml co dwa dni; lek wstrzykiwać
bardzo powoli!
Rp. Unguentum Aloe:
Składniki:
- 1 łyżka soku aloesowego,
- 3 łyżki kremu lub maści Linomag (Alantan, tranowej, nagietkowej),
- 1 łyżka gliceryny płynnej,
- 1 łyżka wazeliny białej,
- olejek zapachowy (np. cytrynowy, migdałowy) - 3 krople.
Sporządzać na ciepło.
Maść aloesowa działa na skórę i wargi odżywczo, natłuszczająco, odkażająco,
przeciwzapalnie, regenerujące i ochraniająco.
Rp. Gel Aloe (żel aloesowy):
Składniki:
- nalewka aloesowa - 6 łyżek,
- woda przegotowana - 6 łyżek,
- gliceryna płynna - 3 łyżki,
- żelatyna spożywcza - prawie cała łyżka stołowa.
Sposób przyrządzenia: żelatynę wsypać do rondelka, zalać wrzącą wodą i lekko
podgrzewając składniki wymieszać aż do połączenia; dodać glicerynę zmieszaną z
nalewką, znów mieszać i jednocześnie dolać 1 łyżeczkę wody kolońskiej (np.
Przemysławki). Przelać do odpowiedniego pojemnika i przenieść do zimnego
miejsca, aby się zastygła.
Wywiera działanie osłaniające, zmiękczające (rozpulchniające), przeciwzapalne,
odkażające i regenerujące. Stosować do pielęgnacji skóry tłustej, z trądzikiem,
po goleniu oraz do pielęgnowania stóp i dłoni zrogowaciałych i spękanych.
W aptekach i sklepach zielarskich można nabyć preparaty aloesowe: Laxatan
Leo-Pillen (Casella-med.) – draż 80 mg – w zaparciach, zaburzeniach trawiennych
i niedostatecznych ruchach perystaltycznych przewodu pokarmowego – 1-2 draż 1
raz dz.; Bioaron C (Phytopharm Klęka) – syrop złożony, zawierający dodatkowo
wyciąg z aronii i witaminę C (5-10 ml 3 razy dz.) – w obniżonej odporności na
choroby, w przewlekłych chorobach skórnych (np. trądzik łuszczyca, choroby
ropne, grzybice) w nieżytach układu oddechowego i przy osłabieniu; Boldovera (Aflopa)
– tabl. (zawierają dodatkowo boldynę i wyciąg z dymnicy) – przy skurczach
przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, kamicy żółciowej, zastojach żółci,
bólach wątroby, bólach żołądka, niestrawności i zaparciach – 2 tabl. 1-2 razy
dz. nie dłużej jednak niż 2 tygodnie; nie zażywać w ciąży i podczas laktacji;
Obstilax (NP Pharma) – tabl. zawierające dodatkowo wyciąg z prawoślazu i kminku
oraz mydło lecznicze – w zaparciach 1 tabl. 1 raz dz. po jedzeniu, nie dłużej
jednak niż 10 dni; Apinorm (Apipol-Farma) – syrop złożony zawierający dodatkowo
nalewkę anyżową, nalewkę kminkową, wyciąg mocny z pomarańczy i ziołomiód
aloesowy – preparat reguluje wypróżnienia, działa rozkurczowo, wiatropędnie,
wykrztuśnie, żółciopędnie i wzmacniająco – 5-10 ml 1 raz dz. przy zaparciach i
zaburzeniach trawiennych oraz w powolnej przemianie materii, nie dłużej jednak
niż 10 dni, potem uczynić przerwę 2 tygodniową.
Wycięte z grup :
Mixtura z aloesu (pomaga na wiele dolegliwosci m.in. przy nadkwasocie, wrzodach
zoladka itd)\
Aloes (minimum 3 letni) nalezy sciac i zawiniety umiescic w chlodnym i ciemnym
miejscu na kilka dni
(aby zaczely dzialac jego mechanizmy obronne). Pozniej mielimy go w maszynce do
miesa i wyciskamy przez
gaze. Dodajemy do tego taka sama (objetosciowo) ilosc czerwonego, wytrawnego
wina
(wujek zalecal wegierskie wino Bikaver czy jakos tak) i polowe objetosci miodu.
Calosc mieszamy i odstawiamy w ciemnych butelkach na kilka tygodni (minimum 2-3)
aby sie przerobilo.
Wychodzi calkiem niezle w smaku wino o wlasciwosciach silnie
wzmacniajaco-leczniczych.